Apabila aku membuka helaian
akhbar maka aku akan terlihat beberapa
filem tempatan dan juga luar negara menghiasi ruangan-ruangan kecil di sudut
tepi ruangan segiempat tersebut. Dengan tulisan pemujukan ditulis dengan nada suspen
dan bersemangat untuk menarik perhatian pembaca untuk menonton filem tersebut.
Hal ini tidak kurang juga dengan promosi-promosi yang menghiasi kaca televisyen
untuk menarik minat khalayak supaya membeli tiket-tiket wayang.
Aku berfikir…
Adakah filem-filem tempatan ini bertaraf Hollywood atau
Bollywood..
Jawapannya…tidak sama sekali..
Tarafnya mungkin hampir sama dengan
filem budget di Hollywood, bahkan mungkin skrip cerita filem budget Hollywood
adalah lebih baik berbanding dengan filem tempatan.
Apabila aku melontarkan jawapan
tersebut, ia tidak bermakna aku anti-dengan filem tempatan dan tidak menyokong
produk tempatan Cuma aku berharap penggiat-penggiat filem haruslah berani untuk
mengeluarkan diri mereka daripada mentaliti “apabila filem itu dapt untung, aku
pun nak buat filem macam itu”. Dengan berkembangnya mentaliti penggiat filem
yang sebegini, maka trend filem di negara kita ini adalah sama sahaja. Dewasa
ini kita kerap melihat filem-filem bercorak gangster dan keganasan menghiasi
layar pawagam tempatan. Selain itu muncul juga filem komedi seram dan fime
seram yang muncul hampir setiap bulan dengan menampilkan hantu yang aku rasakan
sama sahaja rupa mereka.Hal ini tidak kurang juga dengan filem komedi cinta
yang kadang-kadang membuatkan khalayak yang suka berfikir secara berat membakul
sampahkan filem-filem seperti itu. Aku juga sering mononton drama tempatan yang
hampir majoritinya menampilkan sosok ahli korporat yang berjaya dengan rumah
besar dan kereta mewah ditambah pula dengan konflik perebutan harta dengan
pihak yang lain(selalunya ahli keluarga dan rakan terdekat).
Mungkin filem seperti ini mampu
memberikan hiburan ringan kepada khalayak yang menontonnya. Akan tetapi sejauh
manakah filem yang bergenre seperti ini mampu untuk membuat pemikiran
masyarakat tersebut berkembang apabila asyik ditonjolkan dengan filem yang
hampir sama sahaja temanya. Mari kita mengarahkan sudut pandang dan fikiran
kita ke beberapa filem Indonesia. Aku menulis kata bilangan “beberapa” di atas
kerana jumlah filem yang bermutu hanya beberapa kerat sahaja contohnya Laskar
Pelangi, Sang Pemimpi, Sang Pencerah. Filem –filem tersebut pada aku berjaya
memperlihatkan kepada masyarakat mengenai budaya dan sisi majoriti rakyat
mereka yang kebanyakannya pelombong dan petani (pekerja kelas rendah) contohnya
seperti filem Laskar Pelangi yang menceritakan mengenai kisah kehisupan anak
pelombong dan nelayan yang berjuang untuk mencari ilmu walaupun ironinya mengikut
kata-kata penduduk di situ “apabila besar jail kuli juga”. Akan tetapi
kanak-kanak itu tetap bersemangat meneruskan perjuangan mereka menuntut ilmu.
Aku juga tertarik dengan filem Sang Pemimpi, karya sambungan filem Laskar
Pelangi yang menceritakan watak utamanya iaitu ikal dan rakan-rakan berusaha
untuk menjadikan mimpi mereka menjadi kenyataan iaitu ingin menjelajah ke
Eropah. Mereka berusaha untuk mencapai mimpi tersebut dengan menuntut ilmu dan
perkara ini tercetus hasil daripada inspirasi guru mereka.
Nah!!
Begitulah filem yang wajar penggiat
filem kita contohi. Filem yang baik ialah filem apabila penontonnya tidaka akan
jemu menontonnya kembali dan nilai-nilai daripada filem terebut dapat kita
ambil sebagai pengajaran kepada masyarakat. Selain itu filem yang baik juga
ialah filem yang mampu memaparkan masalah dan realiti masyarakat yang berlaku
sebelum dan juga masa kini supaya kita dapat mencari jalan penyelesaian kepada
permasalahan tersebut.
Daripada : Azam (kuo blmt)